GAP Chili 24-28/9

Goeienamiddag iedereen. Hier zijn we terug. Na het skiavontuur en een bezoek aan een zwarte gletsjer in Bariloche in Argentinie zijn we verder getrokken met de nachtbus naar Puerto Varas in de Chileense provincie Llanquihue. Een stadje met iets meer dan 30000 inwoners en heel veel duitse invloeden. Van hieruit hebben we de prachtige Chiloe-eilanden bezocht. Chiloé is een archipel, het op een na grootste eiland van Chili. De kerken van Chiloé zijn een UNESCO-werelderfgoed sinds 2000, vanwege hun unieke vorm van houten architectuur. Met bijna de hele groep in een minibusje met de gids het noordelijke deel van het eiland rondgereden. En ja, dit eiland heeft wel iets. Wanneer je rondloopt denk je echt dat je terug in de jaren 70 bent beland, het rustige platteland, weinig verkeer, kledij uit die tijd, rustgevend, echt de moeite. Het hoogtepunt van deze dag was een kort boottochtje naar een van de weinige plaatsen waar je pinguins in de vrije natuur kan bewonderen, evenals zeeleeuwen en zeeotters. Echt tof dat je met de boot zo dicht bij hen kan komen. De Chiloe-eilanden zijn dus zeker een aanrader voor wie ooit eens op reis zou gaan naar Chili. Vanuit Puerto Varas vertrokken naar het iets toeristischere Pucon, waar we drie nachten zullen verblijven en waar heel wat activiteiten te doen zijn, dus ja, hebben we beslist om er enkele te doen. Eergisteren wat gerelaxed , niks gedaan, behalve een jeansbroek gekocht, een lekkere crepa met zeevruchten gegeten en wat van de lokale chileense wijn geproefd, en vroeg gaan slapen, want zondagmorgen moesten we voor 7 uur klaar staan voor de beklimming van de vulkaan Villarricca.
De Villarrica (wat letterlijk “Plaats van de welvaart” betekend) is een met sneeuw bedekte stratovulkaan en een van Chili’s meest actieve vulkanen. De vulkaan staat ook bekend onder de naam Rucapillán, wat “huis van de geest” betekend in het Mapudungun.
Villarrica is een van de weinige vulkanen ter wereld met een lavameer in de krater. Verder heeft de vulkaan 25 slakkenkegels, en vukanische grotten.
Volledig ingepakt met muts, sjaal, handschoenen, en een rugzak met nog allerlei brol, zoals sneeuwijzers, een ijshouweel, een glijbroek, en nog vanalles stonden we dus gereed om de vulkaan op te klefferen. Echt de moeite, ik 5,5 uren met een gids en deel van de groep, Joke 6,5 uren met het andere deel van de groep en een andere gids naar boven. En gelukt, eigenlijk niet echt afgezien en te zeggen dat dit het grootste hoogteverschil is dat we ooit hebben afgelegd, van 1400 meter aan de basis tot 2847 meter op de top, en alleen maar sneeuw. Weeral indrukwekkend, zeker de zichten vanop de top en van onderweg, en ook de rokende krater waar je vanop de rand wat kan inkijken. Niet te doen. Bon, wat rondgewandeld op de krater en ons dan klaargemaakt om naar beneden te gaan. Allez niet gaan , maar met onze glijbroek naar beneden te glijden. Adrenaline kwam weer boven, zo steil. Wat we de laatste 4 uren van de wandeling naar boven hadden afgelegd, hebben we in misschien 10 minuten naar beneden afgeschoven. Wauw, neig plezant.
Gisterenavond dus wel een beetje moe, nog een crepa met zeevruchtengaan eten, een beetje van de wijn geproefd en redelijk vroeg gaan slapen, want vandaag gingen we paardrijden. Na onze laatste ervaring in de Badlands in de USA was ik niet echt zo happig om dit te doen, want het was nogal saai, enkel een beetje rondwandelen, maar ik moet zeggen dat ik echt content was deze namiddag dat ik het gedaan heb. Dit was echt super. Ongeveer 3 uren paardgereden in een prachtige natuur met zicht over de verschillende vulkanen, en ons een beetje cowboy gevoeld. Beschermlappen aan de benen en wij weg. Eerst wat stappen, maar vooral veel draf en galop en nu wel wat pijn aan de armpjes van die beesten in bedwang te houden, want ze waren blijkbaar heel goed wakker. Deze namiddag wat internet en deze avond met de nachtbus naar Santiago de Chile waar we de volgende drie dagen zullen blijven.
Groetjes aan iedereen,
Joke en Geert