GAP 7 tot 9 mei Granada

Vanuit ons hotel in Ometepe zijn we om 11h allen met toch ietwat kleinere oogjes, want het was weer 3 uur vorige nacht, vertrokken naar Granada. Bus - boot - bus again, en goed aangekomen in onze Hospedaje Cocibolca. Stikkend heet buiten. Wij stikkapot en direct een siesteke gaan doen tot 18h en dan iets gaan eten bij Spanjaard en elk nadien twee mojito's gedronken, allez 2 dubbele mojito's voor de prijs van 25 cordoba per dubbele (ongeveer 0,90 Euro). Spotgoedkoop dus.
Vandaag acht mei de stad gaan verkennen en het is hier dus echt wel heel prachtig. Heel veel koloniale huizen, geschilderd in alle kleuren, nette straten en een heel gezellige sfeer. Overmorgen vertrekken we voor een lange rit naar Utila Bay Islands, na een nachtje kort te stoppen in Tegucigalpa.
Groetjes aan iedereen en tot binnenkort.
Gerardo Mojito en Juanita White Russian.

Granada was dus inderdaad prachtig! Donderdag eerst onze supervuile, stinkende kleren gaan afzetten in de wasserij en dan lekker ontbijtje gehad in The Garden House, 1 vd vele koloniale huizen met een prachtige binnentuin. In het klooster maakten we kennis met Inok, een supervriendelijke jongeman die ons wat uitleg gaf over het klooster en ons de botten liet zien van den 1 of andere medicijnman/priester. Als we goesting hadden mochten we met hem mee om de klokken van de kathedraal te gaan luiden op de middag. Natuurlijk da we da wouden doen, kans op een unieke ervaring laten we nooit liggen. Nog beetje rondgeslenterd en dan grijze, kale toren vol duivenstront beklommen. Mbv van twee touwen luidde hij de enorme klokken, lawaai viel best wel mee. Zicht vanuit de toren was natuurlijk prachtig. In de verte het meer, al de koloniale huizen en belangrijke gebouwen van Granada, we konden ze allemaal zien. Nog wat uitleg gekregen. Zo vertelde Inok dat 1 vd prachtige gebouwen op het plein behoort tot de rijkste man van Nicaragua en tevens de eigenaar van Flor de caña. Natuurlijk da die mens rijk is, als alle toeristen zoveel Flor de caña drinken als onze jongens! In kathedraal opmerkelijk beeld gezien, namelijk Jezus en God, uiteraard afgebeeld als een oude man met een lange, grijze baard. Bij mijn weten heb ik nog nergens zo'n beeld gezien. Bezoek aan de lokale markt in een gebouw daterend van 1829 was een ontmoeting met het echte Nicaragua. Overal nauwe steegjes met allerlei lokale producten, vooral veel rice and beans. In de namiddag andere kerktoren beklommen, eveneens magnifiek zicht van hier, zelfs begin van de zonsondergang gezien. Pasta gegeten in de Pasta Pasta en daarna uiteraard terug mojitos en caipirhiñas.
Gisteren naar Kathy's waffle House, naar 't schijnt beste ontbijtplaats in Granada, lekkere belgische wafels en pannekoeken met aardbei gaan eten. Daarna kloostermuseum gaan bezoeken met rare oude beelden, oude foto's van Granada, prachtige schilderijen, enkele oude gebruiksvoorwerpen,... 't Was gewoonweg snikheet, volgens Inok zo'n 39 graden. Effe gaan checken of onze was al gereed is, maar blijkbaar is er een groot probleem in heel Nicaragua. Door de hoge benzineprijzen zijn er stakingen ontstaan, met het bijhorende tekort aan benzine en diesel. En aangezien in vele gebouwen de electriciteit met generators werkt en de waterpompen ook, is er een tekort hieraan. Probleem dus als ge uw was wilt doen. Nog kijkje gaan nemen naar het meer, maar blijkbaar is dit het arme gedeelte van de stad. Vuile straten, krotten, bedelaars. Een man vraagt ons geld om melk te kunnen kopen voor zijn 7 maanden oude zoontje, een andere vraagt of we geen rondleiding willen want hij zit al enkele dagen zonder werk,... Het leven in Nicaragua is hard voor sommige mensen. 's Avonds eindelijk eens die fameuze hamburgers uitgeprobeerd in de Zoom Bar. Deze zijn zo dik da ge ze ni in uwe mond krijgt. Thune, 1 vd noorse meisjes, krijgt haar hamburger niet op. Al snel komt er een jongetje vragen of hij de rest mag hebben. Natuurlijk, onmiddellijk komen er drie andere jongetjes om te delen in de buit. Blijkbaar is vrijdagavond bedelaarsavond ze verkopen sigaretten, snoep, noten, hangmatten, dieren gemaakt uit riet, koekjes, schilderijtjes, liedjes, gedichtjes of gewoon niks. Bon, even dikke hamburger doorspoelen met cola en dan Toña en Victoria, twee van de lokale pintjes. Weer komt er een jongetje bij ons zitten. Hij is mager en vuil, waarschijnlijk een straatkind. Sukkel, hij zou nu thuis moeten zitten met een lekkere maaltijd. Ge zou ze allemaal willen helpen, maar dit is gewoon niet mogelijk. Uw hart breekt als ge die schattige, vuile gezichtjes ziet. Maar qua eten zijn ze niet alleen, ze hebben concurrentie van de vele straathonden, de ene al wat schattiger dan de andere. Stadslicht ondertussen wel vier keer uitgevallen, voor een paar seconden complete duisternis, weird! Bon, didododi gaan doen, morgen lange reisdag naar Tegucigalpa, Honduras. Door de transportstakingen hebben we besloten om, voor 3 dollar extra, met een prive-minibusje te gaan, rechtstreeks naar de eindbestemming. Enkel Daniel, onze jonge duitse politieman wil absoluut met het openbaar vervoer gaan en Javier, onze tourleader moet dus met hem mee. Benieuwd of ze ooit in Honduras gaan geraken... Hopelijk is er morgenvroeg water zodat we nog een doucheke kunnen pakken voor vertrek.
Gerardo Mojito y Juanita Caipirhiña