Algemeen berichtje II

Hello,

Nu we aan ons vierde hoofdstuk beginnen, vond ik da het eens tijd werd voor een algemeen berichtje. Vierde hoofdstuk? Ja, eerste: Centraal-Amerika, tweede: Noord-Amerika, derde: weekje met Myriam en dus nu vierde: Centraal-Amerika. Eerlijk gezegd kijk ik enorm uit naar dit hoofdstuk, Noord-Amerika was tof, maar heeft ni veel cultuur en zeker geen eetcultuur dus ´t was wel geweest.
1 vd vragen die Myriam stelde was uiteraard of we nog ni naar huis willen en sorry voor de thuisblijvers en degene die ons toch een beetje of een beetje veel missen, het antwoord is neen. Tuurlijk mis ik nog altijd mijn vrienden, mijn collega´s, mijn familie en vooral mijn mams en paps, maar wa we nu meemaken is heel uniek en daarom wil ik het ook voor geen geld ter wereld missen. Wat Geert en ik nu doen moet ge eigenlijk zelf meemaken om te beseffen wat het is. Kleine dingen, zoals bijvoorbeeld een zalig bad nemen, kunnen echt luxe worden. Hierdoor gaat ge ook meer genieten van die kleine dingen; nen appel die smaakt zoals thuis, een lekkere vissoep, een zalig warm bad, een rustige kamer om in te slapen, het horen van belgische muziek of gewoon ht feit van tesamen te zijn. Want eerlijk gezegd, ´k ben blij da´k dees kan meemaken me mijn bolleke, me mij schatje. Het feit van ervaringen zoals deze te kunnen delen met een persoon die ge doodgraag ziet, is iets heel speciaal. Natuurlijk is het ni elken dag rozegeur en maneschijn, da is normaal als ge 24u per dag en 7 op 7 tesamen zijt, maar da babbelen we uit en onze relatie wordt er alleen maar sterker van. En mijn Geertje wordt iedere dag knapper en knapper. Sommigen onder jullie zullen wel al gemerkt hebben da hij een paar kilootjes kwijt is. ´k Zal moeten oppassen me al die schone latino´s hier... We zijn, zoals Geert zegt, goe in evenwicht; hij is er kwijt en ik ben natuurlijk verdikt. Het amerikaanse eten, voor zover da ge da eten kunt noemen, heeft mijn lijn ni goe gedaan. Maar ´k ga er iets aan doen want anders ga´k da Inca Trail nooit op geraken.
Wa heimwee zo hard maakt voor mij soms is da ik de mensen die ik graag heb ni kan zien. Tuurlijk kunt ge contact hebben via mail, sms enzo, maar iemand zien is toch anders. Daarom ook, merci mams voor de fotookes, da deed echt een plezier. Dus mense, ge moet u ni inhoude, stuurt af en toe eens fotookes via e-mail of op facebook door, het maakt ni uit wa, zoals mijn ma, die heeft ne foto van hare vijver opgestuurd en hierbij nen dikke proficiat da die eindelijk af is, ´t ziet er skoon uit.
Bon, genoeg gezeverd, me ons gaat dus alles nog altijd goed, zoals Myriam waarschijnlijk zal bevestigen.
Dikke kussen, knuffels, groetjes aan iedereen.
Oh ja, we komen terug naar Belgikske op 18 maart 2009 om 18u in Zaventem voor zover er niks aan de vlucht veranderd. See you!!!