Trek 4-10/8 Wyoming, Montana, Canada

Hier zijn we terug. Alles nog goed met iedereen ginder in het verre Belgie? Gisteren zijn we in Banff, Canada aangekomen, maar ik ga eerst wat vertellen over de laatste week.
Verleden week in Cody, Wyoming naar de rodeo geweest. Werkelijk de moeite. Rodeo bestaat uit verschillende disciplines, waarvan bullriding wel het meest impressionnante is. Hiervan heb ik enkele filmpjes gemaakt. De beste zullen we op de blog zetten. Vanuit Cody zijn we vertrokken naar Yellowstone. Het Nationaal park Yellowstone is niet alleen het eerste nationaal park in de Verenigde Staten, maar zelfs in de wereld. Het heeft zijn naam op 1 maart 1872 gekregen. Het park ligt in Wyoming, maar kleine gedeeltes zijn ook te vinden in de staten Montana en Idaho. Yellowstone heeft een oppervlakte van bijna 9000 km², waardoor het meteen ook een van de grootste Nationale parken is in de Verenigde Staten. De gemiddelde hoogte in het park is 2440 meter.
Vooral heel veel bizons en elks (soort hertachtig rendier), die je tot op enkele meters kan benaderen. Ik heb getracht om de elk aan onze campsite te benaderen tot op minder dan 5 meter, omdat Joke een foto van ons wou maken, maar dat bleek toch niet het beste gedacht te zijn. In het begin was hij braaf aan het grazen, maar toen ik dichter kwam stak hij zijn kop omhoog en had ik toch de indruk dat hij van plan was om eens goed te chargeren. Dus snel achteruit gesprongen en van iets verder wat fotootjes gemaakt. De bizons zorgen daarentegen voor de meeste opstoppingen , want ze zijn niet echt bang van auto's en lopen maar rond waar ze het denken. Toffe diertjes!
Yellowstone is dus immens groot en bestaat grotendeels uit naaldwouden.
De vulkaan onder Yellowstone kan gelden als de grootste op aarde. In feite is het gehele nationale park één grote caldera met een doorsnede van bijna 65 km. Asregens van eerdere uitbarstingen strekten zich uit over het gehele middenwesten van de Verenigde Staten. Een nieuwe uitbarsting zou niet alleen catastrofaal zijn voor de wijde omtrek van het park, maar kan ook een 'vulkanische winter' opleveren die op het gehele noordelijk halfrond nog jarenlang het leven ontwricht. Het park heeft ongeveer 10.000 warme bronnen en meer dan 200 geisers, waarvan Old Faithful de beroemdste is. Deze geiser spuit elke 92 minuten een 45m hoge kolom van water en stoom omhoog, hoewel deze tijd soms kan variëren tussen de 45 en 125 minuten. Andere beroemde geisers spuiten maar eens per 6 tot 8 maanden. De moeite. De bekendste warmwaterbron in het park is de Grand Prismatic Spring.De bron is 75 bij 90 meter en heeft een diepte van 49 meter. Het water heeft een constante temperatuur van 85°C. Gemiddeld komt er 2000 liter water per minuut vrij uit de bron.
Doordat het water extreem zuiver is, heeft het een diepe blauwe kleur. De oranje kleur aan de zijkanten wordt veroorzaakt door dode bacteriën.
In 1839 werd voor het eerst melding gemaakt van de bron. Dit neemt niet weg dat het bestaan ervan al veel langer bekend moet zijn geweest bij de indianen.
Als afsluiter de tweede dag de grens van Wyoming overgestoken en in Montana enekel uurtjes gaan genieten in de rivier van het warme (meestal te warme) water dat van de hotsprings hier terecht komt. Relax, eindelijk , want de hike van deze morgen naar een viewpoint op ongeveer 500 meter boven het meer was toch wel redelijk steil.
Yellowstone hebben we spijtig genoeg al na twee dagen achter ons moeten laten, maar ja, we moeten verder naar Glacier National Park. Dit nationaal park bevindt zich gedeeltelijk in de VS en gedeeltelijk in Canada. Blijkbaar is dit een van de parken waar het meeste grizzlyberen en zwarte beren zouden zitten. Gelukkig hebben we er geen gezien, want blijkbaar zouden deze zeer aggressief zijn en zonder reden iedereen aanvallen. Volgens iemand, waarmee ik beginnen babbelen ben aan het restaurant, zouden er minstens wekelijks mensen aangevallen worden door de grizzlyberen, meestel met een redelijk goeie afloop, maar blijkbaar vallen er jaarlijks toch wel enkele doden. Dit betekent dat we de komende dagen in Bear Country goed zullen mogen oppassen, en vooral geen eten of parfum, of zeep, of alles wat ook maar kan rieken, in ons tent mogen achterlaten.
Eergisteren, vrijdag, nog eens goed gaan hiken naar Okotumi Lake, een trektochtje van 10.4 mijl heen en terug en werkelijk prachtige zichten gezien. De fotootjes zullen dit wel laten blijken.
Gisteren dan vertrokken naar het volgend land, dat we op onze lijst kunnen bijzetten: Canada. De volgende 6 dagen zullen we hier doorbrengen. Eerst naar Banff voor 2 dagen, dan Yoho NP, Kamloops en dan 2 dagen Vancouver. Prachtige natuur, vergelijkbaar met de natuur in Wyoming en Montana, maar blijkbaar toch een stuk duurder dan de Verenigde Staten. Normaalgezien zouden we vandaag, zondag, naar Lake Louise gaan, maar we hebben met de groep beslist om het vandaag eens een dagje rustig aan te doen en gewoon in Banff te blijven. Zo kan onze tourleader Bryan rusten, want , ja , dat heb ik nog niet verteld, hij zit blijkbaar met een serieuze vochtophoping in zijn knie, vermoedelijk volgens de dokters door het lange rijden in eenzelfde positie, en hij kan met moeite stappen. Gelukkig mag hij wel nog verder rijden, en moeten we dus niet van tourleader veranderen. Vandaag eindelijk een tof internetcafeetje gevonden, niet te duur en heel gezellig, dus zullen we de volgende uurtjes hier doorbrengen en kunnen we onze fotootjes en filmpjes updaten. Alleszins veel lees-en kijkplezier gewenst en tot binnen enkele dagen.

Bekijk ook onze nieuwe filmpjes, we hebben er acht gepost.

Groetjes,

Joke en Geert